เดอะ สตาร์

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ผมกลับบ้านครับ แล้วพอดีคุณแม่เปิดทีวีค้างไว้ ตอนแรกผมเองก็ไม่ได้สนใจอะไร นั่งทำงานไปเรื่อย ๆ สักพักก็ทนความเย้ายวนของหน้าจอไม่ไหว ลุกขึ้นมาดูครับ

 

รายการที่ดูวันนั้นคือ เดอะสตาร์ ค้นฟ้าคว้าดาว ซีซั่น 4

 

จริง ๆ ผมไม่เคยดูรายการนี้มาก่อนเลยครับ รู้แต่ว่าเป็นรายการที่ประกวดร้องเพลง แล้วก็มีคอมเมนเตเตอร์มาวิพากษ์วิจารณ์ ตัวฅนวิจารณ์ผมก็ไม่รู้จัก รู้จักแต่พี่ม้าฅนเดียว แล้วก็รู้จักนักร้องที่แจ้งเกิดกับเวทีนี้แค่ไม่กี่ฅน เช่น บี้เดอะสตาร์ เอ็มเดอะสตาร์ อาร์เดอะสตาร์ อะไรเทือก ๆ นี้ (ไม่มีนักร้องหญิงบ้างเรอะ?)

 

ที่ดูไปไม่ใช่ช่วงที่มีการแข่งขันครับ เป็นแค่ช่วงคัดเลือกรอบแรกของภาคกลาง (ภาคอื่น ๆ จะเอามาให้ชมวันหลัง)

 

 

การคัดเลือก ก็จะให้ไมโครโฟนครับ แล้วเข้าไปสัมภาษณ์กับคณะกรรมการทั้งสามทั่น (ก็ที่เป็นคอมเมน์เตเตอร์นั่นแหละครับ) ร้องเพลงสด ๆ ให้ฟัง แล้วก็พูดคุยนิดหน่อย คัดเหลือ 13 ฅน รอบสองเป็นการร้องเพลงกับเปียโน แล้วก็ประกาศผล

 

ส่วนตัวแล้วผมเคยทั้งเป็นผู้ถูกสอบสัมภาษณ์ แล้วก็ผู้สัมภาษณ์นะครับ การสัมภาษณ์แต่ละครับ ก็จะมีการให้คะแนนแล้วแต่ว่าเราจะเอาฅนที่ได้ไปทำอะไร ถ้าเป็นในกรณีนื้ ก็จะเอาฅนที่ผ่านไปร้องเพลง ก็คงจะเน้นที่การร้องการเต้นเป็นหลัก

 

ส่วนที่น่าสนใจสำหรับผมก็คือ รายการเค้าก็จะตัดสลับกันครับ มีการสัมภาษณ์ฅนก่อนเข้าห้อง แล้วก็มีตัดไปดูตอนที่สัมภาษณ์โดยคณะกรรมการบ้าง ตอนร้องเพลงบ้าง แล้วก็มีการสัมภาษณ์หลังรู้ผลบ้าง (คือสัมภาษณ์เสร็จก็รู้ผลเลยครับ เป็นอะไรที่ไวมาก ๆ)

 

แต่จากประสบการณ์ที่เคยสัมภาษณ์ชาวบ้านมาเนี่ย มันจะรู้ผลเลยจริง ๆ นะครับ ไม่ต้องสัมภาษณ์นานด้วยซ้ำ แค่คุยกันไม่กี่ประโยค เราก็พอบอกได้แล้วว่า ฅน ๆ นี้จะผ่านหรือไม่

 

อย่างในรายการนี้เองก็เหมือนกันครับ ฅนสัมภาษณ์เยอะมาก ๆ แต่พอให้ร้องเพลง เราก็จะพอบอกได้ว่า ฅนนี้น่าจะผ่าน หรือว่าไม่น่าจะผ่าน เพราะว่าฅนเสียงดีกับเสียงไม่ดีนักเนี่ย มันพอดูออกครับ

 

อันนี้เป็นการสัมภาษณ์เพื่อร้องเพลง มันก็ดูง่ายหน่อย แต่ถ้าเป็นสัมภาษณ์อย่างอื่น ฅนที่กรรมการจะสะดุดใจแล้วให้คะแนนมาก มักเป็นฅนที่ ‘แตกต่าง’ จากฅนอื่นครับ ซึ่งก็ไม่แปลกอะไร ถ้ามีฅนที่ตอบคำถามเหมือน ๆ กันสิบฅน แล้วฅนที่สิบเอ็ดตอบไม่เหมือนชาวบ้านเค้า ไม่ว่าจะตอบออกมาดีหรือไม่ดีก็ตาม แต่ถ้าตอบแล้วมันดูต่าง ยังไงกรรมการก็ต้องสะดุด แล้วก็ให้ใคร่ครวญการให้คะแนนมากขึ้นแน่ ๆ

 

แต่ทำอย่างไรถึงจะดูแตกต่างจากฅนอื่น อันนี้ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ เพราะเวลาเราไปสัมภาษณ์จริง ๆ ก็ไม่รู้หรอกว่าฅนอื่นจะตอบอะไรบ้าง ไอ้ที่คิดว่าตอบออกมาแปลกแล้ว แหวกแล้ว ฅนอื่นอาจจะตอบเหมือน ๆ เราก็ได้ (แต่บางทีมันก็อยู่ที่คาแร็คเตอร์เหมือนกันนะครับ ผมเคยไปสัมภาษณ์เข้าชมรมวิเทศสัมพันธ์ที่คณะ ตอบคุยกันก็ไม่รู้หรอก แต่พอออกมาจากห้องสอบ คุยกับรุ่นพี่ที่เป็นคณะกรรมการแล้ว ถึงเพิ่งรู้ว่า เราตอบประหลาดอยู่ฅนเดียว)

 

ทริคอีกอย่างหนึ่งก็คือ กรรมการจะชอบใช้วิธีกดดัน จะพูดตรง ๆ ตำหนิ ต่อว่า หรือสร้างบรรยากาศเคร่งเครียดครับ ไม่ได้มีเจตนาจะพูดจาทำร้ายกันตรง ๆ แต่ทำไปเพื่อที่จะดูปฏิกิริยาของเรา เท่าที่ผมดูในรายการ ส่วนใหญ่เวลาเจอกรรมการวิจารณ์โหด ๆ เข้าไปก็จะเกิดอาการฝ่อ ร้องไห้บ้าง หัวฟัดหัวเหวี่ยงออกมาบ้าง หรือไม่ก็หน้าเสียบ้าง แต่บางฅนที่ยิ้มหัวเราะร่า หรือมีทัศนคติเชิงบวกมาก ๆ ผมว่าเป็นผม ผมก็จะให้คะแนนฅนนี้สูงนะฮะ (เพราะว่าต่อไปถ้าไปเป็นดารานักร้อง น่าจะต้องมีทักษะในการรับแรงกดดันแบบนี้มาก ๆ)

 

อย่างเช่นตอนสัมภาษณ์ ก็มีฅนถามว่า น้องเป็นเกย์รึเปล่า? โหย ตอนฟังคำถามครั้งแรกผมสะดุ้งเลยครับ ดูมันจาบจ้วงมิใช่น้อย แต่ฅนตอบไม่สะทกสะท้านเลยครับ หัวเราะ แล้วก็เล่าให้ฟังซ้ำไปด้วยว่า ไม่แปลกใจเลยที่ถามแบบนี้ เพราะขนาดแม่ผมยังสงสัยเลยฮะ(ฮา) ยังเคยมาบอกเลยว่า ไม่ว่าลูกจะชอบเพศอะไร แม่ก็ยังรักลูกเสมอนะ(ฮา)

 

ตอนที่ประกาศว่าน้องฅนนี้ผ่านเข้ารอบ ผมไม่แปลกใจเลยครับ (ร้องก็ใช้ได้ เต้นก็ดี แม้จะไม่เด่นจากฅนอื่นอย่างเห็นได้ชัด แต่พอเจอทัศนคติบวก ๆ แบบนี้เข้าไป ผมว่าก็น่าจะผ่านอยู่หรอก)

 

ฅนสัมภาษณ์เยอะมาก แต่เวลาที่ตัดต่อเอามาน้อย เค้าก็จะเลือกเฉพาะฅนที่มีคาแร็คเตอร์ที่น่าสนใจมาครับ ทั้งฅนที่ผ่านและฅนที่ไม่ผ่าน บางฅนก็หน้าตาดีมาก หุ่นดีมาก (เอื้อก) แต่ร้องไม่ดี ก็ไม่ผ่าน บางฅนก็เซลฟ์มาก ๆ ตอนสัมภาษณ์มั่นใจสุด ๆ แต่เวลาตกสัมภาษณ์ก็ฟูมฟายจะเป็นจะตายเหมือนกัน บางฅนก็มีประวัติที่น่าสนใจ เช่นเป็นโรคเลือดมาก่อน (ธาลัสซีเมีย) เพิ่งหายขาด หยุดเรียนไปเป็นสิบปี เข้ามารายการนี้เพราะใฝ่ฝันมานาน ตามดูตั้งแต่ตัวเองยังป่วยอยู่ ฯลฯ นั่งดูอยู่ 1 ชม. เค้าถ่ายทำเจาะฅนที่มาสัมภาษณ์นาน ๆ จริง ๆ ก็สิบกว่าฅนเองครับ (ฅนที่ผ่านรอบแรกบางฅน ยังฉายให้เห็นแว้บ ๆ เองเลย)

 

ก็ไม่แปลกใจหรอกนะครับ ผมเคยสัมภาษณ์รุ่นน้องที 30-40 ฅน ฅนที่มีคาแร็คเตอร์หลุดกรอบไปแบบที่น่าสนใจจริง ๆ มีไม่กี่ฅนหรอก ส่วนใหญ่ที่เข้ามานั่ง พูดไปได้สองสามแอะ ก็แทบจะเชิญไปโต๊ะอื่นแล้ว ถ้าบุคลิกไม่แตกต่างไปจากฅนอื่น ๆ คะแนนก็จะไม่แตกต่างไปจากฅนอื่น ๆ ด้วยครับ

 

ที่น่ารำคาญนิดหน่อยก็ตรงที่ว่าเค้าจะพยายามเลือกฅนแบบเมโลดราม่ามาให้เราดู แบบที่ร้องไห้น้ำตาเจียนหยด สะอึกสะอื้น เอามาให้ดูอยู่นั่นแล… แต่ผมก็พอเข้าใจนะฮะ เพราะว่าถ้าเอาฅนที่ตอบคำถามแกน ๆ พูดไปแกน ๆ ร้องเพลงก็งั้น ๆ ก็คงไม่น่าสนใจ ถ้ามีเนื้อเรื่อง มีอารมณ์ร่วม ก็ดูดีกว่าเยอะ (แม้จะเฟ้อไปหน่อยก็เหอะ)

 

ตัวแทนของภาคกลางที่ผ่านไปมี 6 ฅน (มั้ง) ครับ ที่จะต้องไปแข่งต่อกับภาคอื่น ๆ อีก ที่ผมเชียร์ตอนนี้ก็มีอยู่สองฅนครับ คือ กุญแจซอล ป่านทอง เป็นลูกดารา ตอนที่สัมภาษณ์ ก็มีฅนถามเหมือนกันว่าเป็นลูก…รึเปล่า เจ้าตัวก็ยอมรับ แต่ก็บอกว่า ไม่อยากให้เอาภาพไปเปรียบเทียบกับพ่อแม่ อยากให้ดูความสามารถมากกว่า กุญแจซอลนี่ เสียงดีมากครับ เป็นผู้หญิงเสียงห้าว แล้วก็อิมเมจแบบผู้หญิงเท่ ๆ (ส่วนตัวแล้วผมชอบผู้หญิงเสียงต่ำ ดูทอมนิด ๆ แบบนี้นะฮะ) ดูไปดูมา ผมว่า เหมือนพลอย-อรุณ(พหุ) มาก ๆ เลย

 

อีกฅนคือออร์แกนครับ ฅนนี้ก็เสียงดีมาก ร้องเพลงคลาสสิคมาก่อน เสียงโอเปราเลยครับ แต่ว่าอยากร้องเพลงป๊อบมาก แต่ว่าคุณแม่ไม่ยอม อยากให้ร้องเพลงคลาสสิคมากกว่า ที่มาสัมภาษณ์เนี่ย ที่บ้านไม่รู้เรื่องเลย พอผ่านสัมภาษณ์ก็น้ำตารื้นเลยครับ บอกว่านี่ตั้งใจมาก เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ถ้าไม่ผ่านก็จะยอมไปร้องคลาสสิคแบบที่ทางบ้านต้องการ แล้วพอผ่านเนี่ย ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะบอกที่บ้านยังไง .. ดูแล้วก็เชียร์อยากให้ได้เข้ารอบลึก ๆ เลยฮะ

 

โดยรวมแล้วก็สนุกดีครับ ที่ได้เห็นรีแอ็คชั่นของฅนหลาย ๆ ฅนเวลามาสอบสัมภาษณ์ หรืออย่างตัวกรรมการเอง มีฅนคอยบอกว่าโหดบ้างล่ะ ปากจัดบ้างล่ะ แต่ผมว่า ถ้าเรารู้ทริคแล้วว่า กรรมการจะเล่นยังไง จะกดดันอย่างไร หรือว่ายิงคำถามมาแบบนี้เพื่อต้องการทดสอบอะไรเรา ฯลฯ แล้วล่ะก็ ผมว่าเป็นอะไรที่น่าสนใจมากเลยนะครับ

 

ช่วงนี้ก็มีโอกาสที่จะต้องไปสัมภาษณ์ชาวบ้านเค้าเหมือนกัน เห็นแล้วก็ตื่นเต้นน่าดู สำหรับรายการนี้ ถ้ามีโอกาสก็คงหาเวลาดูอีกแหละครับ

 

เพิ่มเติม**

ส่วนนี้เพิ่งมาเพิ่มทีหลังครับ

พูดถึงการสัมภาษณ์ กับคำตอบประหลาด ๆ แล้วก็นึกถึงกรณีของตัวเองได้ สมัยผมอยู่ชมรมวิเทศสัมพันธ์จะมีการสัมภาษณ์สมาชิกใหม่ คำถามที่ผมคิดว่าเป็นคำถามประหารเลยก็คือว่า ‘คุณคิดว่ามีคุณสมบัติอะไรพิเศษที่ฅนอื่นไม่มี ที่จะทำให้เราเลือกคุณรึเปล่า?’ เวลาถามคำถามนี้ไป น้อง ๆ ก็จะเหวอไปเลย ตอบไม่ค่อยจะถูก อ้อม ๆ แอ้ม ๆ ถ้ามีใครสักฅนพยายามตอบมาเช่น ‘เอ่อ ผมคิดว่า เพราะผมอยากเป็นส่วนหนึ่งของชมรมนี้มั้งครับ’ ก็จะโดนสวนกลับไปว่า ‘แล้วฅนอื่นไม่อยากเป็นส่วนหนึ่งของชมรมนี้เหรอฮะ?’ หรือว่า ‘เอ่อ อาจจะเพราะหนูเคยทำกิจกรรมอื่นมาบ้างก่อนนะคะ ก็พอมีประสบการณ์ในการทำงาน’ ก็จะโดนสวนกลับไป(เหมือนเดิม)ว่า ‘ฅนอื่นที่มาสมัครเค้าก็เคยทำกิจกรรมกันมาก่อนทั้งนั้นแหละฮะ แค่นี้ไม่ทำให้เราเลือกคุณได้หรอก’

ก็อารมณ์กดดันกันไปแหละครับ ที่ผมเคยถาม แล้วคิดว่าตอบเข้าท่าที่สุด ก็จะประมาณว่า ‘ถึงจะไม่มีอะไรโดดเด่นที่สุดเลย แต่ก็มีคุณสมบัติหลาย ๆ อย่าง เช่น มองโลกในแง่ดี เคยทำกิจกรรมมาก่อน มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี ซึ่งถ้าเอามารวม ๆ กันแล้ว ผมคิดว่า ก็น่าจะทำให้พี่ ๆ สนใจในตัวผมบ้างน่ะครับ’ หรืออะไรทำนองนั้น

แต่ตอนที่ผมโดนคำถามนี้ (ดูจะเป็นคำถามสุดยิดที่ถามกันทุกปี) ผมก็นิ่งคิดนิดนึง แล้วก็ตอบอย่างมั่นใจว่า ‘ไม่มีครับ’ ตอนนั้นพี่ที่สัมภาษณ์ก็คงงง ๆ ถามกลับว่า ‘ไม่มีเลยเหรอคะ? ไม่มีอะไรที่น้องเด่นกว่าฅนอื่นเลยเหรอคะ?’ (คงไม่เคยเจอคำตอบแบบนี้) ผมก็ดั๊น ตอบกลับไปว่า ‘จริง ๆ แล้วผมก็มีความสามารถพิเศษบางอย่างเหมือนกัน แต่เนื่องจากว่า ผมเองไม่รู้เลยว่า สมาชิกของชมรมนี้ จริง ๆ แล้วต้องการฅนที่มีคุณสมบัติอะไรบ้าง แล้วพี่ ๆ ก็ไม่เคยบอก ไม่เคยให้ข้อูมลว่า ชมรมนี้เขาทำอะไรกันบ้าง ต้องการฝ่ายไหนบ้าง เพราะงั้น ถึงผมจะมีความสามารถพิเศษอะไร เช่น ผมบอกว่าผมเล่นโขนได้ ซึ่งฅนอื่น ๆ ไม่น่าจะมี ผมก็ไม่แน่ใจว่า ความสามารถพิเศษของผมจะมีประโยชน์รึเปล่า ผมก็เลยตอบคำถามนี้ไม่ได้ครับ จนกว่าพี่ ๆ จะให้ข้อมูลพวกเรามาก่อนว่า จริง ๆ แล้วพี่ ๆ ต้องการฅนแบบไหนเข้าไปในชมรมกันแน่’

ตอนนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองตอบห่วยเป็นบ้าเลยครับ แต่เพิ่งมารู้เอาหลังจากนั้นว่า ตัวเองตอบประหลายกว่าชาวบ้านเค้า ก็หลังจากสอบสัมภาษณ์แล้วไปกินข้าวด้วยกัน แล้วพี่ที่อยู่ที่โต๊ะสัมภาษณ์นั้นก็เดินมาแซวว่า คำตอบน้องเนี่ย กวนประสาทพี่เป็นบ้าเลยว่ะ(ฮา) แล้วถัดจากนั้นปีนึง พอผมเป็นฅนสัมภาษณ์บ้าง ก็รู้เลยว่า ไม่มีใคร(บ้า)ตอบแบบที่ผมตอบเลยจริง ๆ

จนถึงตอนนี้ก็ยังนึกไม่ออกเลยครับ ว่าถ้าเราไปเจอคำถามนี้ (ซึ่งเป็นไปได้สูงว่าอาจจะได้เจออีก ถ้าไปสัมภาษณ์งาน หรืออะไรแนว ๆ นี้) เราจะตอบอย่างไรดี? ทุกท่านคิดว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรดีล่ะครับ? เอาแบบว่าฅนสัมภาษณ์จุก พูดอะไรไม่ออก สวนกลับมาไม่ได้เลยนะ (ฮา)