พับนม

รู้ตัวอีกทีก็ขึ้นเดือนใหม่แล้วครับ ไวเป็นบ้า ไป ๆ มา ๆ เดือนที่แล้วก็เลยอัพแค่สองหน…

สำหรับอาทิตย์ที่แล้ว ผมกลับไปที่โรงเรียนครับ เวลาประชุมเสร็จ น้อง ๆ ทานนมกล่องกัน ผมก็ขอนมกล่องที่น้องทานเสร็จแล้วมา ทำให้มีแต่ฅนถามว่า พี่ก้อนจะเอาไปทำอะไร?

คำอธิบายอยู่ข้างล่างแล้วนะครับ (พอดีเขียนทิ้งไว้นานแล้ว เพิ่งมีจังหวะลง

***************************************

ถ้าใครเคยไปค่ายปั้นกล้ามาทั้งสามครั้ง ก็คงเคยทำกิจกรรมนึงที่ไม่มีในค่ายอื่นนะครับ (จริง ๆ อาจจะมีก็ได้ แต่แค่ค่ายที่ผมเคยไปมันไม่มี)
นั่นก็คือการพับกล่องนมครับ พอดื่มนมกล่องเสร็จ ก็จะทิ้งหลอดไป แล้วก็พับ (มันมีวิธีพับของมัน) ออกมาเป็นชิ้นเล็ก ๆ นัยว่าเพื่อความสะดวกในการเก็บและนำไปรีไซเคิล

ตอนอยู่ที่ค่ายก็รู้สึกว่าเป็นอะไรที่เจ๋งดีนะครับ แต่พอกลับมาอยู่กทม.แล้ว ผมก็ไม่เคยพับกล่องนมอีกเลยครับ (แถมไม่เคยแยกกล่องนมออกจากขยะอื่น … ว่ากันตามจริงก็ยังไม่เคยเห็นใครแยกกล่องนมเป็นเรื่องเป็นราวเลย นอกจากพี่ดนู

แทรกนิดนึงนะครับ (เผื่อใครไม่รู้จัก) พี่ดนูเป็นรุ่นพี่ของสโมสรอินเตอร์แรคท์ประสานมิตรครับ ตอนนี้เรียนจบทำงานและมีครอบครัวแล้ว สมัยอยู่มหาลัยพี่ดนูก็เป็นนายกสโมสรโรตาแรคท์จุฬา (เป็นรุ่นพี่ที่ผมโคตรนับถือเลยครับ) ภรรยาพี่ดนู (พี่ปอ) ก็เป็นนายกสโมสรโรตาแรคท์จุฬาเหมือนกัน (แต่เป็นรุ่นหลังพี่ดนูสองปี)
ก็สมกับที่ทำกิจกรรมเผื่อสังคมทั้งคู่น่ะนะครับ งานแต่งงานของคู่นี้ก็จะมีการตั้งโต๊ะรับบริจาคอวัยวะให้สภากาชาด มีการเชิญชวนให้เอาหนังสือใช้แล้วมามอบ(แทนของขวัญแต่งงาน) เพื่อที่จะรวบรวมไปมอบให้เด็กในถิ่นทุรกันดาร (ผมเองถ้าจะแต่งงานแล้วมีโครงการดี ๆ แบบนี้ก็น่าทำเหมือนกัน…อาจจะตั้งโซนบริจาคเลือดหน้างานแต่งงาน – ฮา)

ตอนที่ผมไปทานอาหารบ้านพี่ดนู ก็จะพบว่า กล่องนม(ที่ลูกชายทาน) รวมไปถึงน้ำส้มต่าง ๆ พอทานเสร็จ พี่ปอก็จะเอาคัตเตอร์ผ่าออก นำไปล้างน้ำ ผึ่งให้แห้ง แล้วก็มัดรวมกันเป็นชั้น ๆ สำหรับนำไปรีไซเคิลครับ (คล้าย ๆ แยกหนังสือพิมพ์ออกจากขยะอื่น ประมาณนั้นน่ะฮะ)

ผมเองคิดว่าเป็นพฤติกรรมรักษ์โลกที่ดีมากเลยครับ แต่ยังทำกับตนเองไม่สำเร็จ ด้วยเหตุผลสองประการ
ประการแรก การอยู่ฅนเดียวมันบริโภคน้อยมาก ๆ เลยครับ อาทิตย์นึงผมกินนมกล่องแค่สามสี่หน ก็เลยไม่รู้จะมานั่งค่อย ๆ แยกทำไม ทิ้งรวมให้ทั้งขยะเลยง่ายกว่า (ขยะที่ผลิตวันนึงก็นิดเดียว แค่ถุงเล็ก ๆ)

ประการที่สองก็คือ ถึงจะแยกได้จริง ๆ ก็ไม่มีที่ทิ้งเฉพาะอยู่ดีนั่นหละครับ (คือไม่รู้จะเอาไปรีไซเคิลที่ไหน) ก็ต้องทิ้งในถังขยะรวมอยู่ดี (แล้วชั้นจะมานั่งแยกทำไม)

แต่เมื่อไม่นานมานี้ มีโครงการแยกกล่องนมเพื่อนำไปรีไซเคิลครับ เป็นของชมรมสักชมรมนี่แหละ (ของรามา)
ก็จะมีป้ายประกาศแปะทั่วคณะเลย เชิญชวนให้ทุกท่านบริจาคกล่องนม ซึ่งไม่ต้องทำอะไรเลย แค่กลั้วน้ำให้สะอาด แล้วก็มีจุดทิ้งกล่องนมโดยเฉพาะตามจุดต่าง ๆ ในคณะ
(จุดทิ้งนี่ผมชอบมาก ๆ เลยครับ เพราะจะมีป้ายแผ่นใหญ่ ๆ วาดเป็นรูปผู้หญิงสาวเปลือยอกนั่งแอ่นอยู่ แล้วตรงยอดปทุมถัน เค้าจะเอากล่องนมใช้แล้วมาแปะไว้….เป็นมุขที่ทรามได้ใจมั่ก ๆ)

ตอนนี้ผมก็เลยแฮปปี้กับการพับกล่องนมมากเลยครับ พอทานนมเสร็จ ก็ตัดขอบซะหน่อย (จะได้ล้างข้างในได้ง่าย ๆ) แล้วก็ผึ่งไว้บนโต๊ะทำงานให้แห้ง พอแห้งก็พับเป็นชิ้นเล็ก ๆ (แบบที่เคยทำในค่ายปั้นกล้า) พอเวลาเดินกลับหอก็หยิบติดมือไปหยอดลงกล่องตรงจุดทิ้งที่อยู่ใกล้ ๆ

ผมคิดว่าจริง ๆ แล้วเรื่องการแยกขยะเนี่ย ใคร ๆ ก็พร้อมที่จะให้ความร่วมมือนะครับ ถ้าเรามีการบริการที่ดีพอ (ที่ไม่ต้องทำให้เราดิ้นรนเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมอะไรมาก) อย่างเช่นถ่านไฟฉาย ปี ๆ นึงใช้หมดแค่ไม่กี่คู่ ถ้าจะให้ค่อย ๆ รวมได้เยอะ ๆ แล้วเอาไปทิ้งที่กทม.ก็ลำบากเกินไป แต่พอมีตู้หยอดตรงโรงอาหาร (สำหรับใส่ขยะมีพิษ เช่น ถ่านไฟฉาย หรือว่าหลอดไฟแตก ๆ) แล้วชีวิตก็ง่ายมากเลย แค่หยิบติดมืไปหยอด ไม่ต้องมานั่งรวบรวมเองให้เสียเวลา
หรือแม้กระทั่งฝากระป๋อง เดี๋ยวนี้แต่ละร้านที่ขายน้ำก็จะมีกล่องสำหรับหยอดฝากระป๋องแปะอยู่หน้าร้าน (เพื่อเอาไปทำแกนขาเทียม) พอซื้อน้ำเสร็จ แกะกระป๋องดื่ม ก็หยอดฝาตรงกล่องนั้นเลย ไม่ต้องพกไปพกมาให้ลำบาก

เขียนไปเขียนมาแล้วก็นึกได้ว่าเคยอ่านข่าวจากประเทศญี่ปุ่นครับ ที่นั่นมีเมืองไหนสักเมือง (ขออภัย จำชื่อไม่ได้) มีแนวคิดที่จะแยกขยะทุกอย่างเพื่อนำกลับมาใช้ใหม่ ผมเคยอ่านจากที่ไหนสักที่ว่า แม้ขนาดผ้าอนามัยใช้แล้ว ยังเอามาบดแยกออกมาเพื่อเป็นส่วนประกอบของถนนได้ด้วย (เจ๋งแฮะ)

ถ้าเรามีระบบบริหารที่ดีพอ เราอาจจะอยู่ในเมืองที่ ‘ไร้ขยะ’ (เพราะทุกอย่างนำกลับไปใช้ได้หมด) สักวันในอนาคตก็เป็นได้ครับ