ศิษย์เก่า…เราไม่ลืม

ผมได้มีโอกาสเข้าไปเกี่ยวข้องกับสมาคมศิษย์เก่าสาธิตเกษตรก็ตอนที่จบม. ๖ หมาด ๆ ครับ เนื่องจากตอนนั้นเป็นประธานรุ่น (ตอนนี้เปลี่ยนประธานรุ่นไปแล้ว) ทางสมาคมเวลาประสานงานอะไรก็เลยแจ้งมาทางเรา ไม่ว่าจะให้ส่งรายชื่อศิษย์เก่าดีเด่น หรือประชาสัมพันธ์งานต่าง ๆ คืนสู่เหย้าบ้างอะไรบ้าง นอกจากนี้ก็รวมไปถึงเข้าไปร่วมงาน เช่น ไปพูดคุยกับน้อง ๆ ในวันปัจฉิมนิเทศ เป็นต้น (ยังจำได้ว่า วันที่น้องชายผมจบม. ๖ ผมก็ไปพูดเหมือนกันครับ) แต่หลังจากนั้น ไม่ทราบว่าเพราะเปลี่ยนระบบฐานข้อมูลหรืออย่างไร แต่ก็ไม่ได้ข่าวคราวจากทางสมาคมศิษย์เก่าอีกเลย

เมื่อสักเดือนก่อนนี้เองครับ ก็ได้รับเมสเสจจากรุ่นพี่ของชมรมโขนสาธิตเกษตร ว่าจะลงสมัครเลือกตั้งคณะกรรมการของสมาคมด้วย ตอนนั้นก็ตั้งใจว่า เออ ไหน ๆ เป็นรุ่นพี่โขนด้วยกัน ก็ว่าจะไปใช้สิทธิเสียหน่อย พอสักสองสามสัปดาห์ก่อน ก็มีโทรศัพท์จากทางสมาคม เชิญชวนให้ไปรับฟังนโยบายสำหรับการเลือกตั้งคณะกรรมการ ตอนนั้นก็แปลกใจนิดหน่อยครับ เพราะว่าปกติเวลาจะเลือกตั้งคณะกรรมการก็จะดูเงียบ ๆ อย่างมากก็มีแค่จดหมายมาส่งถึงบ้าน (ซึ่งก็แทบจะไม่เคยไปใช้สิทธิเลย เพราะว่ามักจะเป็นวันเสาร์ซึ่งผมมีงาน) แต่พอปีนี้ มีทั้งเมสเสจ มีทั้งอีเมล์ มีทั้งโทรศัพท์มาหา

เมื่อสองสัปดาห์ก่อนก็เลยไปฟังนโยบายของคณะกรรมการชุดเก่าครับ พอไปถึงก็เจอรุ่นน้อง (ข้าวตู เมเม่) แล้วก็เพื่อน ๆ รุ่นเดียวกัน รวมไปถึงต่างรุ่นกันนิดหน่อย (ประมาณยี่สิบปลาย ๆ ถึงสามสิบต้น ๆ) พอไปนั่งฟังถึงได้เข้าใจว่า การเลือกตั้งครั้งนี้มันพิเศษนิดหน่อย เพราะว่าทุกทีจะมีลงสมัครแค่ทีมเดียว แล้วการเลือกตั้งก็แค่ไปรับรองสิทธิ (คล้าย ๆ กับเลือกตั้งสโมสรนักศึกษาของมหิดลสมัยเก่า ๆ เหมือนกันครับ คือมีลงแค่ทีมเดียวแล้วเราก็ไปใช้สิทธิรับรองเฉย ๆ) แต่ปีนี้ มีทีมลงสมัครสองทีม ซึ่งมีการแข่งขันค่อนข้างจะดุเดือด มีการแจกแจงผลงาน แล้วก็มีข้อวิพากษ์วิจารณ์เรื่องการบริหารงานต่าง ๆ นานา (ซึ่งก็เป็นปกติของการเลือกตั้ง) ซึ่งจะว่าไป ผมก็ตัดสินใจลำบากเหมือนกันครับ เพราะรู้จักทั้งสองทีม ทีมที่สมัครใหม่ก็มีรุ่นพี่ชมรมโขน (แถมรู้สึกจะมีแพนเค้กด้วย) ส่วนทีมเก่าก็รู้จักพี่ตี้ตั้งแต่ตอนที่กลับไปดูงานของน้อง ๆ สวนพฤกษศาสตร์โรงเรียน แล้วก็เห็นหน้าค่าตากันบ่อยมาก ๆ เวลากลับไปโรงเรียน ซึ่งจะว่าไปก็เลือกยาเหมือนกัน

ตอนที่ไปฟังนโยบายล่าสุดกับพี่ ๆ คณะกรรมการสมาคมศิษย์เก่าก็รู้สึกประทับใจดีครับ เพราะจริง ๆ แล้ว เคยไปร่วมงาน หรือร่วมประชุมคล้าย ๆ แบบนี้ ตั้งแต่เรียนป.ตรี ซึ่งตอนนั้นจะรู้สึกว่ามันมีช่องว่างระหว่างวัยมาก เราเพิ่งเป็นนักศึกษาหมาด ๆ รายได้อะไรก็ยังไม่มี ในขณะที่พี่ ๆ ก็ทำงาน มีลูกกันหมดแล้ว แล้วกิจกรรมที่ทำ เช่นพวกแรลลี่ แข่งกอล์ฟ แข่งโบลิ่ง หรืองานระดมทุนก็เป็นอะไรที่ไม่อยู่ในความสนใจของเราเลย แม้กระทั่งงานคืนสู่เหย้าก็รู้สึกเหมือนฅนแก่มานั่งระลึกความหลัง (ในขณะที่ตอนนั้นเราเพิ่งเรียนจบจากโรงเรียนใหม่ ๆ ยังไม่รู้สึกโหยหาวันวานเก่า ๆ เหมือนพี่ ๆ ที่แก่กว่าเรา ๒๐ – ๓๐ ปี

แต่พอไปล่าสุดนี่ รู้สึกว่าช่องว่างระหว่างวัยมันไม่ถ่างขนาดนั้นแล้วครับ ห่างกันไม่ถึงสิบปี แถมตอนนี้เราก็อยู่วัยทำงานแล้ว ถ้าไม่นับตัวผมเอง เพื่อน ๆ หรือแม้กระทั่งรุ่นน้องใกล้ ๆ ก็มีธุรกิจเป็นของตัวเอง แต่งงานแล้วบ้าง เริ่มสร้างครอบครัวแล้วบ้าง เวลาพูดคุยกันก็รู้สึกว่าอยู่ในโลกเดียวกันมากขึ้น

เขียนมาถึงตรงนี้ ก็อยากจะเชิญชวนเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ มาใช้สิทธิเลือกตั้งนะครับ ซึ่งจริง ๆ แล้วผมรู้สึกว่า การพูดเชิญชวนนี่มันยากมากเลย เพราะการเลือกตั้งนี่ ถ้าเราไม่ได้กลับไปเยือนโรงเรียนเลย ก็คงรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องไกลตัวพอสมควร แม้กระทั่งการไปช่วยงานของสมาคมศิษย์เก่านี่ ก็พูดยาก เพราะเราเองก็ไม่ได้มีลูกที่เรียนอยู่สาธิตเกษตร มันก็เลยไม่มีจุดเชื่อมโยงอะไร  หรือจะอ้างความกตัญญู ทดแทนคุณให้โรงเรียน ในยุคสมัยนี้ที่คุณธรรม จริยธรรม หรือความดีเป็นเรื่องน่าขบขันในสายตาของฅนบางกลุ่ม ไอ้เหตุผลแบบนี้มันก็เอามาเป็นจุดขายไม่ค่อยได้ คือผมเองกลับไปดูแลน้อง ๆ ในชมรมที่โรงเรียนเป็นประจำ ก็จะรู้สึกคุ้นเคยอยู่แล้ว แต่กับเพื่อน ๆ ที่ไม่ได้กลับไปเหยียบโรงเรียนเป็นสิบปี  แล้วเพื่อนถามว่า “มึงยังกลับไปทำงานโรงเรียนอยู่อีกเหรอเนี่ย? ” ก็เป็นอะไรที่ตอบยากน่าดู

เอาเป็นว่า ถ้าใครว่างวันเสาร์ที่ ๒๑ พฤษภาคมนี้ ตั้งแต่เวลา ๙.๓๐ น. ก็แวะไปใช้สิทธิเลือกตั้งคณะกรรมการสมาคมศิษย์เก่าที่โรงเรียนได้นะครับ จะนัดกับเพื่อน ๆ ไประลึกความหลังก็ยังได้ ซึ่งจะว่าไปตั้งแต่ผมจบมา โรงเรียนก็มีการเปลี่ยนแปลงน่าดู แต่โชคยังดีที่เรายังไม่จบนานจนอาจารย์เกษียณไปหมดแล้ว เวลากลับไปก็ยังพอเจออาจารย์เก่า ๆ ที่เคยสอนเรามาบ้าง สำหรับฅนที่คิดว่า ไม่รู้จะเลือกใครเพราะไม่รู้จักใครเลย ก็ไม่ต้องเป็นห่วงครับ เพราะวันนั้นจะมีการโชว์วิสัยทัศน์แล้วเปิด ถ้าเรามีข้อสงสัยอะไรก็ซักถามได้

ถือเสียว่า กลับไปเยี่ยมโรงเรียนของเราก็แล้วกัน ^_______^